خاطرات مرسانا و مهرسام در وب

دخترم آرام آرام قد میکشد و من در سایه ی امن صداقت ناب کودکانه اش بزرگ  میشوم.  او می رقصد و من آرام آرام نوای کودکانه اش را زمزمه میکنم.  او میخندد و من از شوق حضورش اشک می ریزم.  او در آغوشم آرام میگیرد و من تا صبح از آرامشش آرام میشوم.  او بازی میکند و من شادمانه آنقدر مینگرمش تا چشمانم جز او هیچ نبیند.  او حرف میزند به زبانی که کسی جز من نمیفهمدش.  طبیعت را حس میکند. . . خدا را می بوید و من . . . کودکانه در سایه ی بزرگیش  پنهان میشوم  تا از گرمای دست نوازش غیب بی بهره نمانم.  این روزهای من پر است از دخترم  این روزهای من روزهای ع...